Mateusz - charakterystyka. Mateusz był księciem zamienionym w szpaka. Urodził się w rodzinie królewskiej, której był jedynym dziedzicem i pretendentem do tronu. Wychowywał się na dworze potężnego króla panującego nad wieloma krajami i narodami. Miliony ludzi drżały z trwogi na dźwięk jego imienia. Mateusza otaczały Akademia pana Kleksa - "Akademia Pana Kleksa,, - Akademia pana Kleksa - makieta - Akademia pana Kleksa - Akademia Pana Kleksa - Akademia pana Kleksa Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Język polski akademia pana kleksa lektura - "Akademia Pana Kleksa,, - Akademia pana Kleksa - Akademia pana Kleksa - makieta - "Akademia pana Kleksa". Treść streszczenia. Dwunastoletni Adaś Niezgódka od kilku miesięcy był uczniem Akademii pana Kleksa, do której uczęszczali wyłącznie chłopcy, których imiona rozpoczynały się na literę „a”. Zanim rozpoczął naukę w Akademii nic mu się nie udawało – zawsze spóźniał się do szkoły, nigdy nie zdążył odrobić lekcji . Jako, że średnia wieku na grupie zobowiązuje, to myślę, że każdy z nas pamięta Ambrożego Kleksa i jego uczniów. Dziś przypomnę Wam tę historię, ponieważ bardzo zainteresowały mnie wieści o nowej ekranizacji, która ma powstać. Akademia Pana Kleksa, bo o niej oczywiście mowa to bajka Jana Brzechwy, która wywarła ogromny wpływ na postrzeganie świata. Osobiście żadnej bajki/książki Jana Brzechwy nie czytałem i swoje wspomnienia opieram tylko i wyłącznie na podstawie filmu, który miałem okazję oglądać w kinie jako dzieciak. Wygrać złoty bilet Historia rozpoczyna się na typowym podwórku tamtych czasów, gdzie główny bohater Adaś Niezgódka (Sławomir Wronka) opowiada nam, jak samotny się czuje wśród rówieśników. Objawia mu się szpak Mateusz, który przekazuje Adasiowi zaproszenie do Akademii Pana Kleksa. Do Akademii mogą się dostać nieliczni, ponieważ Pan Kleks (w tej roli świetny Piotr Fronczewski) przyjmuje tylko i wyłącznie uczniów, których imię zaczyna się na literę A. Adaś, czując swą jedyną szansę wyrwania się z tej szarej rzeczywistości natychmiast udaje się tam, by skorzystać z zaproszenia. Jesteś moją bajką… Poznajemy tam samego Ambrożego, jak i grupę chłopców, którzy wydają się by szczęśliwi. Akademia Pana Kleksa jest nietypową szkołą, w której odbywają się nietypowe zajęcia, a sam teren jest otoczony murem z wieloma drzwiami, które prowadzą do okolicznych bajek Andersena i braci Grimm. W Akademii znajdziemy klasyczne pomieszczenia jak sale, w których odbywają się zajęcia, kuchnia, stołówka, a także sypialnia. Oprócz nich znajdują się też nietypowe, jak piętro bez schodów kryjące sekrety Pana Kleksa, czy magazyn chorych sprzętów. Adasia podczas pobytu spotykają różne przygody, np. osobiście poznaje Hansa Christiana Andersena, gdy dostaje zadanie przyniesienia pudełka zapałek od dziewczynki z zapałkami, czy wycieczka po piegi do golarza Filipa (Leon Niemczyk). Adaś również poznaje smutną historię szpaka Mateusza, który okazał się być niesfornym księciem, gdyż zabił króla wilków i w wyniku ucieczki przed zemstą przemienia się właśnie w szpaka. Udaje mu się również unieść w powietrze i szybując trafia do psiego raju, gdzie spotyka swojego psa Reksia, który zginął 2 lata wcześniej. Zło czai się wszędzie, nawet w bajce I niby wszystko takie piękne i sielankowe, ale jednak nie do końca. Zły charakter musiał się wcześniej, czy później pojawić. Okazał się być nim wspomniany już wcześniej Golarz Filip, który postanowił zniszczyć Pana Kleksa, jak i cała Akademię. Podstępem wprowadził do Akademii Pana Kleksa chłopca o imieniu Adolf, który był mechaniczną lalką, a to wbrew zasadom Ambrożego. Niestety Adolf miał od samego początku zaprogramowaną destrukcyjną rolę i Pan Kleks musiał go wyłączyć. Czyn ten wzbudza wybuch agresji ze strony golarza Filipa, który postanawia spalić Akademię Pana Kleksa oraz pozabijać wszystkich jej członków. Na szczęście Ambroży Kleks ratuje chłopców z opresji. Pan Kleks zamienia golarza Filipa w poszukiwany guzik i wręcza go Adasiowi, a ten zanosi go do Mateusza. Ten jednak nie zmienia się z powrotem w księcia, lecz w samego Jana Brzechwę, który tłumaczy Adasiowi co się właściwie zadziało w jego głowie. Film po latach może lekko irytować. Jako dzieciak mocno oddziaływał na wyobraźnię i emocje. Z jednej strony mamy wiersze Brzechwy przeplatane muzycznymi nutami, trochę przygody i beztroskie zabawy dzieciaków. Fajnie się to ogląda. Z drugiej strony szarpana opowieść (szczególnie końcówka) i drewniane aktorstwo niektórych postaci. Mam tu na myśli przede wszystkim główną postać – Adasia jak to, ale ten dzieciak to totalny niewypał. Jego twarz wyraża… No właśnie. Ona wyraża jedną, jedyną emocję! Przez cały film zastanawiasz się, czy to człowiek czy druga lalka stworzona przez Golarza Filipa. Szczególną uwagę przykuwa scena z wilkołakami. Ten przemarsz wilczych wojsk i przeraźliwy dźwięk… brrr!!!! Tak, ten koszmar z dzieciństwa dłuugo śnił się po nocach… Jednakże, gdy strach został przełamany sam skakałem po meblach po pokoju udając przemarsz wilków w rytm muzyki-bajki puszczanej z magnetofonu Daria 😉 Nowa Akademia będzie lepsza? A może niepotrzebnie? Ciekawi mnie bardzo nowa ekranizacja tej książki, ponieważ jest ona przepełniona scenami, które wg obecnych norm i kanonów byłyby uważane za co najmniej niewłaściwe, o ile nie za obsceniczne. Uważam, że jest to nie lada wyzwanie, aby odzwierciedlić to, co jest opisane w książce tak, żeby nikogo nie obruszyć, ani nie obrazić niczyich uczuć. Co do zagrania głównej postaci Pana Kleksa jestem spokojny. Tomasz Kot niejednokrotnie udowodnił, że wcielając się w rolę oddawał część siebie. Piotr Fronczewski może być spokojny 😉 Swoją drogą zwolennicy teorii spiskowych mogliby się doszukiwać podobieństw do serii o Harrym Potterze. Akademia – Hogwart, Szpak Mateusz – Sowa Hedwiga, Adaś Niezgódka – Harry Potter, świat bajek – świat magii, golarz Filip – Voldemort. Szkopuł w tym, że Akademia Pana Kleksa została wydana prawie 20 lat przed narodzinami Rowling, więc opcja „plagiatu” działa tutaj tylko w jednym kierunku, jeśli ktoś zechciałby się pokusić o takie oskarżenia. Mimo prawie 40-tu lat, bo tyle upłynęło od premiery w dalszym ciągu nie nakręcono tak wciągającej bajki dla najmłodszych. Warto ją sobie przypomnieć, nawet teraz, gdy już dawno jesteśmy dorośli 😉 Ambroży Kleks, Mateusz, Adaś, król wilków, Anatol, Akademia, PajHiWo, żabka Podajłapka, Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie. Akademia Pana Kleksa Książka Jana Brzechwy jest dziwna :) Abstrakcyjna, urbanistyczna, oniryczna jak Dwudziestolecie międzywojenne, chociaż wydana została po raz pierwszy w 1946 roku. Z powodu okoliczności historycznych, jak sądzę, bowiem to utwór scalający wyznaczniki literatury sprzed 1939. Rzecz jasna, nie wspominam o tym w klasie 4 SP, ale warto by było Akademię... omówić pod tym kątem w liceum. Pierwotnie książka była złożona z 3 części: Akademia..., Podróże pana Kleksa, Tryumf pana Kleksa. Cytuję za Nowym słownikiem literatury dla dzieci i młodzieży (Wiedza Powszechna, Warszawa 1984): W baśni tej spotykają się wszystkie niemal postacie znane z poematów Brzechwy. Bohaterowie ci zwiedzają wraz z panem Kleksem różne baśniowe królestwa, podróżują lądem, powietrzem, zwiedzają głębiny morza. Powstałą fantastyczno-przygodowa historia, w której elementy farsy i komedii obyczajowej wiążą się z satyrą i groteską o wyraźnych aktualnych akcentach. W ostatnim tomie utwór nabiera cech nowoczesnej baśni poetyckiej, w której dominuje pochwała wyobraźni. Dzieciom zasadniczo książka się podoba, ale... no właśnie - "ale". Są zaskoczone/rozczarowane/zdziwione zakończeniem. Wielu nie podoba się taka abstrakcja jak to, że szpak Mateusz okazuje się być Janem Brzechwą! Młodsze dzieci po prostu tego nie rozumieją. Nie skupiamy się wobec tego na zakończeniu, ale wracamy do tego, co zachwyca: lekcja kleksografii i geografii, woda z sokiem lecąca z rur, Psi raj, walka z muchami, powiększająca pompka, leczenie chorych sprzętów. Treść jest następująca: narrator - Adam Niezgódka - opowiada nam o Akademii pana Kleksa, do której przyjmowani są chłopcy z imionami rozpoczynającymi się na literkę A. W Akademii dni upływają na lekcjach - oczywiście nietypowych, ciekawych - przeprowadzanych poprzez działanie, aktywizację bezpośrednią dzieci, czyli według najnowszych, pedagogicznych wytycznych :) W treść wpleciona jest historia szpaka Mateusza (budowa szkatułkowa) - chłopca z królewskiego rodu, który nie posłuchał zakazu i pewnej nocy wybrał się na wycieczkę do lasu. Tam ugryzł go król wilków. Mateusz chorował, wreszcie uleczył go chiński lekarz Paj-Chi-Wo. W tym wątku przebija przedwojenna fascynacja orientem/chińską medycyną. Paj-Chi-Wo wręczył Mateuszowi magiczną czapkę bogdychanów (neologizm), pozwalającą zmieniać postać. Kiedy wilki w odwecie za śmierć swojego władcy zaatakowały dwór, Mateusz założył czapkę i zamienił się w ptaka. Niestety, od czapki odpadł guzik i chłopiec nie mógł wrócić do swojej ludzkiej postaci. Swoim torem podążą wątek Adasia, grzecznego chłopca, który cieszy się wyjątkowymi względami pana Kleksa. Adaś potrafi latać i trafia do Psiego raju - miejsca, w którym jest pod dostatkiem czekolady i serdelków. Spotyka tam swojego pieska Reksia. Ten rozdział na pewno uspokoi dzieci, które zastanawiają się co dzieje się z ich pieskami po śmierci. Adaś ma też Sen o 7 szklankach, w którym pan Kleks rozkwita jak drzewo, a potem dosłownie traci głowę - jest to scena niezwykle groteskowa. W Akademii... znaleźć można także wątek wysłania oka pana Kleksa w kosmos i opowieść o księżycowych ludziach. Ostatecznie świat pana Kleksa przestaje istnieć, zniszczony przez mechaniczną lalkę - Alojzego. Maszyna pokonała ludzką wrażliwość i wyobraźnię. Akademia pana Kleksa to formalnie opowieść baśniowa, fantastyka w odmianie baśniowej. Nie jest to czysta baśń, chociaż zawiera podstawowe wyznaczniki tego gatunku: magiczne postaci, przedmioty czy nieokreślony czas akcji, ale ostatecznie wygrywa Zło, a to jest niemożliwe w klasycznym gatunku. Polecam tę książkę ze względu na różne ścieżki interpretacyjne i piękny język, z płynną narracją. Jeśli chodzi o ilustracje, Jan Szancer jest bezkonkurencyjny. Ja niestety posiadam tylko wydanie z brzydkimi obrazkami, wyraźnie komputerową grafiką, spłaszczonymi i kiczowatymi ilustracjami, pominę autora. Geneza Książka Jana Brzechwy „Akademia Pana Kleksa” została napisana w 1946 r. W latach późniejszych (1961 r. i 1965 r.) ukazały się dwie kolejne części o przygodach Pana Kleksa. Były to „Podróże Pana Kleksa” i „Triumf Pana Kleksa”. W 1984 r. odbyła się też premiera ekranizacji książki w reżyserii Krzysztofa Gredowskiego, która szybko zyskała wielką popularność. W roli Pana Kleksa wystąpił Piotr Fronczewski. Czas i miejsce akcji Akcja wydarzeń toczy się najprawdopodobniej w czasach współczesnych autorowi – są to lata 50. i 60. XX w. Akcja trwa przez okres około pół roku i obejmuje czas pobytu głównego bohatera – Adasia Niezgódki w szkole Pana Kleksa. Wydarzenia dzieją się w tytułowej Akademii mieszczącej się na ulicy Czekoladowej. Niektóre zaś rozgrywają się w świecie bajek. Ponadto miejscem akcji jest też zwierzęcy raj, do którego trafia Adaś. Motywy Motyw szkoły Tytułowa Akademia to niezwykła szkoła, w której nauka przebiega inaczej niż w innych. Przede wszystkim nagrodą za dobre stopnie są piegi przyklejane przez Pana Kleksa. Uczniowie mają możliwość nauczenia się zasad dobrego wychowania, gotowania i dbałości o naturę – wszystkich tych nauk udzielają im bohaterowie z różnych bajek. W Akademii Pana Kleksa uczniowie czują się dobrze i bezpiecznie. Przebywanie tutaj jest spełnieniem ich marzeń. Dzień rozpoczynają kolorowym (i smacznym) prysznicem, a także przedstawianiem Panu Kleksowi swych sennych wizji. W trakcie zajęć uczniowie zgłębiają tajniki kleksografii, naprawiania chorych sprzętów czy przyrządzania liter. Pan Kleks organizuje im też szkolne wycieczki, których celem jest m. in. fabryka guzików czy kraina bajek (Adaś trafia nawet do psiego raju). Trudno o bardziej przyjazne miejsce do nauki. Motyw zabawy To jeden z podstawowych motywów powieści. Głównym założeniem autora było pokazanie, że nauka może być przyjemna i może odbywać się poprzez zabawę. Akademia Pana Kleksa jest takim właśnie miejscem, które uczy przez zabawę. Uczniowie mogą bawić się przy użyciu piłki będącej globusem (w ten sposób uczą się też geografii). Zabawa nieodłącznie im towarzyszy przy porannym wstawaniu, myciu się, przy posiłkach, a także przy lekcjach. Przy każdej tej zabawie ogromnie ważna jest wyobraźnia. Motyw nauczyciela – mistrza Pan Kleks to niezwykle utalentowany, ale jednocześnie tajemniczy nauczyciel, który ma dobry kontakt z uczniami i budzi w nich zaufanie (powierzają mu swoje sny). Jest wyjątkowy również z racji swojego nieprzeciętnego wyglądu – ma fantastyczną fryzurę, kolorową marynarkę z olbrzymią ilością kieszeni, a jego twarz usłana jest obficie piegami. Na tle innych pedagogów wyróżnia go też posiadanie nietypowych umiejętności – potrafi lewitować, wysyłać swe oko na Księżyc czy zmieniać swój wygląd. Kleks to nauczyciel budzący szacunek i rozumiejący potrzeby uczniów. Potrafi ich zaciekawić, zainteresować czymś nowym, a jednocześnie zmobilizować do nauki i rozbudzić w nich chęć przygody. Motyw zemsty W utworze ukazany jest też motyw zemsty, której na Panu Kleksie dopuszcza się fryzjer Filip. W akcie złości spowodowanej tym, że Pan Kleks nie chciał przyjąć do szkoły jego synów, fryzjer stwarza obdarzoną niszczycielską mocą lalkę – Alojzego i umieszcza ją w Akademii. Za jej sprawką zniszczona zostaje cała Akademia i wszystkie sekrety Pana Kleksa. Lalka swoim zachowaniem wprowadza zamieszanie w nauczanie Pana Kleksa i wywołuje awantury między uczniami. Problematyka W „Akademii Pana Kleksa” opisana została niesamowita historia półrocznego pobytu Adasia Niezgódki w niecodziennej, fantastycznej szkole. Pan Kleks do swojej Akademii leżącej na ulicy Czekoladowej przyjmuje tylko chłopców, których imiona rozpoczynają się na literę „A”. To co jednak najbardziej w tym wszystkim niesamowite, to postać samego pedagoga i dyrektora – Ambrożego Kleksa. Kleks budzi respekt i cieszy się poważaniem wśród uczniów. Swym osobliwym zachowaniem wyróżnia się spośród innych pedagogów. Jest obdarzony niezwykłą charyzmą. Jednocześnie troszczy się o uczniów i pragnie przekazać im swoją wiedzę. Fantastyczny i zabawny pedagog posiada niezwykłe umiejętności. Zaszczepia w uczniach chęć poznawania i odkrywania na nowo świata (nie tylko tego rzeczywistego). 12 – letni Adaś będący narratorem i głównym bohaterem powieści relacjonuje swój pobyt w Akademii w spisywanym pamiętniku. Każdy dzień nauki w Akademii jest okazją do śmiechu, nabywania nowych umiejętności i przeżywania niecodziennych, zabawnych przygód. Uczniowie odbywają wycieczkę do fabryki guzików. Pewien czas spędzają w świecie bajek, a Adaś przebywa nawet w psim raju. Wszystkie te przygody budzą w nich zachwyt, ale jednocześnie uczą ich przezwyciężania swoich słabości. Pobyt w Akademii staje się też okazją do nawiązywania nowych przyjaźni i zagłębiania w się w siebie – poznawania swych potrzeb i pragnień, a także siły własnej wyobraźni. Takie ukazanie Akademii sprawia, że bez problemu może zyskać miano wymarzonej, najwspanialszej szkoły dla każdego dziecka. Opis Pana Kleksa Pan Kleks jest założycielem, dyrektorem i jedynym nauczycielem w swej Akademii, do której przyjmuje tylko wyjątkowo uzdolnionych chłopców o imionach rozpoczynających się na literę „A”. Jest dość osobliwą, barwną postacią i to nie tylko w przenośni. Obdarzony jest wielką charyzmą, którą zaraża uczniów, jednocześnie niewiele robiąc sobie z praw przyrody czy logiki. Profesor nie jest zbyt wysokim panem. Jego wagę również trudno określić, ponieważ najczęściej tonie w szerokim, acz dopasowanym ubraniu. Zwykle ubrany jest w długi surdut koloru bordo wypełniony niezliczoną ilością kieszeni. Pod surdutem ma cytrynową kamizelkę, która zapinana jest na szklane guziki koloru śliwek. Pan Kleks swoje kieszenie wypełnia przeróżnymi, dziwnymi skarbami – w tym tabakierkę skrywająca zapas kolorowych piegów, którymi „oznacza” uczniów. Udało mu się je zdobyć od fryzjera Filipa, który chyłkiem zbiera je z twarzy swych klientów w czasie golenia. Pan Kleks ściąga je każdego wieczoru i ubiera rano, najczęściej omyłkowo przyklejając je w innym miejscu niż znajdowały się poprzedniego dnia. Innym skarbem profesora jest powiększająca pompka, która co dnia pomaga mu powrócić do normalnych rozmiarów, po tym jak nocą uchodzące z niego powietrze przemienia go w małego człowieczka. Każdego dnia wieczorem Pan Kleks ponownie wraca do stanu niemowlęctwa i tarci wszystkie włosy. W rezultacie każdego dnia musi zażywać pigułki przyspieszające ich odrastanie. Jego bujna czupryna mieni się wtedy wszystkimi kolorami tęczy. Za sprawą magicznej pompki wraca też Panu Kleksowi wiedza i doświadczenie dorosłego człowieka. Na twarzy Pana Kleksa wyróżnia się też wielki nos, który przekrzywia się raz w prawo, a raz w lewo (w zależności od pory roku). Na nim nosi srebrne binokle, skrywające roześmiane i myślące oczy, które wszystko widzą. Pan Kleks może zobaczyć wszystko to na co przyjdzie mu tylko ochota. Wie nawet jak jest na Księżycu, gdyż wysyła w to miejsce swe jedno oko w baloniku. Niezwykły profesor obdarzony jest szeregiem różnych umiejętności. Może np. siadać na nieistniejącym krześle czy lewitować w powietrzu. Potrafi dowolnie zmieniać wielkość przedmiotów czy przyrządzać potrawy z kolorowych szkiełek. Jest wyjątkowym nauczycielem potrafiącym przekazywać uczniom swą wiedzę, ale też swe pasje i zamiłowania. Budzi w uczniach respekt, ale jednocześnie sam darzy ich szacunkiem i uczy ich odkrywania świata. W swych podopiecznych docenia ich mądrość i tkwiący w nich potencjał. Profesor stara się być ich kompanem i dobrym przyjacielem – dlatego zbiera ich sny, chcąc sprawić, by były coraz piękniejsze. Z chęcią wysłuchuje też wytwarzanych przez ich wyobraźnię historii. Chłopcy traktują go prawie jak ojca – bardzo go kochają i z chęcią dzielą się z nim swoimi pomysłami, marzeniami, ale też radościami i smutkami. Chcieliby być z nim zawsze, toteż bardzo martwią się, gdy Pan Kleks zaczyna znikać. W końcu wychodzi na jaw, że profesor był w rzeczywistości zwykłym guzikiem, w którego autor powieści tchnął życie w celu opowiedzenia tej niezwykłej historii. Bohaterowie Adaś Niezgódka – narrator i główny bohater powieści. To 12 – letni, rudy i bardzo grzeczny chłopiec. Pod wpływem rodziców rozpoczyna we wrześniu naukę w Akademii Pana Kleksa. Adaś jest dobrym uczniem i cieszy się szczególnymi względami profesora. Chłopiec przeżywa niesamowite przygody (przez jakiś czas przebywa w psim raju). W finale powieści, po półrocznym pobycie w Akademii, jest mu żal, że musi opuścić szkołę. Mateusz – tajemniczy szpak obdarzony darem mowy. Jest nieodłącznym towarzyszem Pana Kleksa. Adaś przypadkowo dowiaduje się o jego historii. Mateusz był niegdyś księciem, który zabił króla wilków, za co ściągnął na siebie zemstę pozostałych zwierząt. Jego dotkliwą, śmiertelną ranę wyleczył dopiero doktor Paj – Chi – Wo, który później został zamieniony w ptaka i zmuszony do ucieczki. Ostatecznie okazuje się, że pod postacią Mateusza krył się autor powieści. Filip Golarz – fryzjer w Akademii pana Kleksa strzyżący jego samego i jego uczniów. Jest niezbyt przychylnie nastawiony do profesora i jego uczniów. W akcie zemsty za to, że pedagog nie chciał przyjąć do Akademii jego synów, konstruuje niszczycielską lakę – Alojzego, która sprowadza do Akademii nieszczęście. Alojzy – brat Anatola, „syn” Filipa Golarza, przez którego został skonstruowany i sprowadzony do Akademii, którą w finale doprowadza do zniszczenia. Anatol – brat Alojzego, „syn” Filipa Golarza. Uczeń w Akademii Pana Kleksa. Rozwiń więcej

akademia pana kleksa król wilków